Donderdag 20 oktober vond het SAP-symposium plaats. Het evenement stond in het teken van toegankelijkheid en de uitreiking van de Grote Archeologie Prijs. Het was mogelijk de conferentie bij te wonen op locatie bij de Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed in Amersfoort en online.

De dag was goed gevuld, met gastsprekers en een workshop. De middag werd gepresenteerd door Evert van Ginkel en Lenneke de Lange. De eerste spreker van de dag was oorspronkelijk onze eigen Monique van den Dries, maar helaas kon zij haar stuk niet zelf voordragen. Gelukkig hebben wij de inhoud niet hoeven missen: Annemarie Willems heeft het stuk voorgedragen. En dat was maar goed ook, want het onderzoek van Argyro Tertipi, dat centraal stond, toonde zorgwekkende resultaten die absoluut de aandacht verdienen. Het blijkt dat musea in Nederland nog vrijwel niet toegankelijk zijn voor mensen met een fysieke beperking. De boodschap: dit probleem erkennen en verandering in gang zetten. Wat dat betreft was de tweede spreker een inspirerend vervolg van de middag. Daphne Maas, van het Voerman Stadsmuseum Hattem, wist met een groot team vrijwillige krachten een museumbeleving te creëren voor slechtzienden. Door 3D geluidsopnames af te spelen van de landschappen in Voermans schilderijen is het museum nu voor iedereen een beleving. Nog een inspirerend verhaal volgde, ditmaal van Stephan Quick, die helemaal uit Duitsland was afgereisd om ons toe te spreken. Hij werkt bij LVR-Archäologischer Park Xanten, waar al jaren maatregelen worden getroffen om het park voor iedereen toegankelijk te maken – van rolstoelen bij elke ingang tot voelbare maquettes van de gebouwen in het park. Het park geeft daarmee een goed voorbeeld van alle mogelijkheden die musea ter beschikking hebben om hun locatie toegankelijker te maken.

Na een korte pauze volgde een workshop Enabling Archaeology: Zo leren kijken. In de workshop werd het publiek ertoe aangezet om zonder voorkennis naar archeologische objecten te kijken. Wat gebeurt er als we ons enkel baseren op onze ogen en vingers? Voor iedereen kregen de objecten een andere betekenis; niet geïnformeerd door archeologische kennis, maar door de grenzen van ons eigen lichaam. Juist voor archeologen een nuttige oefening om tot de kern van onbekende objecten te komen!

Voor de uitreiking van de Grote Archeologie Prijs plaatsvond, kregen natuurlijk ook alle genomineerde projecten hun moment in de schijnwerpers. Met overtuigende en inspirerende verhalen maakten zij het extra spijtig dat de stemming al gesloten was. Alle projecten waren uiterst lovenswaardig: de ongelofelijke ambitie van de vrijwilligers van Stichting Kasteel van Wouw, de effectieve innovatie van de ArcheoRoute Limburg app en de hands-on, bijzondere manier waarop Scherven van Geluk de geschiedenis van Ermelo tot leven bracht. Uiteindelijk won Project Wyldemerck, dat oud-bewoners van het islamitisch Molukse woonkamp Wyldemerck faciliteerde in het ontdekken en opgraven van hun eigen erfgoed in de Friese bossen. Geen wonder dat er een traantje werd weggepinkt door de winnaars. Een mooie afsluiting van de middag.

De borrel was dan ook in goede sfeer en er zijn ongetwijfeld veel vruchtbare contacten gelegd. Daarmee is de missie van het symposium geslaagd: een eerste stap zetten naar toegankelijk erfgoed voor iedereen.